Γιατί δεν έπρεπε να κλείσει το μπλογκ της Χρυσής Αυγής

Πριν μερικούς μήνες κυκλοφορούσαν φωτογραφίες και βίντεο από έναν άρρωστο τύπο που βασάνιζε κουνελάκια, το θυμόμαστε όλοι νομίζω. Αυτό που ακολούθησε ήταν εξοργιστικό. Διάφοροι «πονόψυχοι» και «τρολ» συντόνισαν μια καμπάνια για να ρίξουν τρεις σελίδες που είχε ο τύπος, το προφίλ στο facebook, το κανάλι στο Youtube και το μπλογκ του στον Blogger. Τα δύο πρώτα τα κατάφεραν γρήγορα όμως το μπλογκ παρέμενε. Τα φιλοζωικά σωματεία πήραν γρήγορα τις πρωτοβουλίες για να εντοπιστεί άμεσα  ο τύπος πριν πέσει το μπλογκ, όπως κι έγινε.

Ερώτηση κρίσεως, αν αυτό ίσχυε το ίδιο για βασανισμούς ανθρώπων, θα κάνατε καταγγελία για ToS – δηλαδή να θαφτεί – ή θα προτιμούσατε να ενεργήσει η δικαιοσύνη;

Τη δράση των νεοναζί δεν γίνεται να την καλύπτεις με τη σιωπή διότι η σιωπή είναι συνενοχή. Το κλείσιμο του μπλογκ της Χρυσής Αυγής από την WordPress δεν έχει σχέση ούτε με την «ελευθερία του λόγου» ούτε με το «σεβασμό στη δημοκρατία» όπως ούτε με την φιλελεύθερη ή αριστερή ιδεολογία κι ούτε με την αξιακή θεώρηση του αναρχισμού. Είναι πρωτίστως μια πράξη που λειτουργεί σε δύο πλαίσια, στην αβάντα των χρυσαυγιτών ως «οσιομαρτύρων» και στη βολική γι αυτούς αποσιώπηση ενδεχομένων εγκληματικών πράξεων.

Είναι διάχυτη η εντύπωση πως το κλείσιμο αυτό λειτούργησε αντεκδικητικά στις απειλές της Χρυσής Αυγής κατά της δημοσιογράφου Ξένιας Κουναλάκη. Η οποία δημοσιογράφος, στο άρθρο που ξεσήκωσε τη μήνι της νεοναζιστικής συμμορίας, λέει ξεκάθαρα: «Απαιτείται λοιπόν εκστρατεία ενημέρωσης της κοινής γνώμης» αφού παρατηρεί πως αν και η επιθυμητή λύση «είναι ο αποκλεισμός της από τη δημόσια σφαίρα, αλλά γι’ αυτό χρειάζεται η συναίνεση των ΜΜΕ και αυτή δεν μοιάζει εφικτή«. Αναγνωρίζει εμμέσως πλην σαφώς πως τελικά η ενημέρωση πρέπει να έχει σαν πηγή τα πεπραγμένα των νεοφασιστικών ομάδων. Όπως το βίντεο με το «εγερθήτου», ή κάτι τέτοιο που ειπώθηκε, λειτούργησε ως προς το δεύτερο σκέλος. Ή αυτή η διάσημη φωτογραφία. Πάρτε πρόσφατο παράδειγμα του πόσο άψογα και αποκαλυπτικά αναλύει τη γλώσσα του σχετικού χρυσαυγίτικου δημοσιεύματος ο Νίκος Σαραντάκος.

Κι αυτά τα πεπραγμένα της συγκεκριμένης ομάδας εξαφανίστηκαν κάτω από το θολό πρίσμα των Terms of Service. Χάθηκε έτσι ένα πολύτιμο υλικό, σίγουρα το πολυτιμότερο για όσους θέλουν να ανιχνεύσουν και να αναλύσουν την πορεία της Χρυσής Αυγής τα τελευταία χρόνια. Χάθηκε υλικό που ενδεχομένως να συνδέεται με εγκληματικές πράξεις, δεν είναι μόνο οι απειλές κατά της Ξένιας Κουναλάκη και της κόρης της αλλά και η υπόλοιπη πλούσια αρθρογραφία της Χρυσής Αυγής κατά στοχευμένων προσώπων και ομάδων. Χάθηκε έτσι μια σημαντική ευκαιρία να στριμωχτεί πολιτικά η Χρυσή Αυγή από το παρελθόν της, που αυτή τώρα θα θέσει εκ νέου μια νέα αφετηρία σχεδόν από το μηδέν. Προφανώς πιο καθαρά, πιο πατριωτικά και πιο αγωνιστικά από δω και μπρος. Πολύ βολικό.

Πολλοί κρατάνε μια πισινή πως οι ίδιοι οι χρυσαυγίτες έκλεισαν το μπλογκ τους αλλά δεν φαίνεται ιδιαίτερα εφικτό τεχνικά για όσους πολύπειρους γνωρίζουν από τα τερτίπια της WordPress. Από την άλλη, είναι δύσκολο οι ιθύνοντες της WordPress να πήραν μια τέτοια απόφαση από μόνοι τους διότι είναι αδύνατο να μην αντιλαμβάνονται το πόσο σημαντικό πολιτικό κόστος υπάρχει όσο αφορά ένα εκλεγμένο κόμμα με επίσημη ιστοσελίδα/ιστολόγιο· έχει εκατομμύρια μπλογκ στο σέρβερ της για να τα ελέγχει ένα προς ένα. Εξάλλου, αν ψάξετε σε άλλες γλώσσες τα ιστολόγια της WordPress, θα βρείτε τα ίδια ή και χειρότερα σκουπίδια που βασιλεύουν άνετα. Οπότε δεν θα αποδεχτώ τις θεωρίες συνωμοσίας αν δεν συνοδεύονται από σαφείς έστω ενδείξεις.

Θυμάστε τι γινόταν πριν δυο χρόνια στο Youtube; Ένας ανελέητος όσο και ανούσιος διαδικτυακός πόλεμος μεταξύ φασιστών και χρυσαυγιτών με αριστερούς και αναρχικούς. Το αποτέλεσμα είναι ότι εξαφανίστηκαν πάρα πολλά σημαντικά βίντεο αφού οι χρήστες για πολλά από αυτά δεν τα ξανανέβασαν σε καινούριους λογαριασμούς. Χάθηκαν πάρα πολλά οπτικοακουστικά τεκμήρια που σίγουρα θα είχαν μεγαλύτερη αξία σήμερα. Το ίδιο συνέβη ανόητα και πέρυσι στο Facebook. Διάφοροι «πονόψυχοι» και ηλίθια «τρολ» προχώρησαν στο δεύτερο γύρο για προφίλ που σε πολλά από αυτά υπήρχαν υπόνοιες πως υπέκρυπταν ενδεχόμενες εγκληματικές πράξεις. Σε κάποιες περιπτώσεις ήταν τόσο φανερές οι «στοχοποιήσεις» που αρκετοί αναρωτήθηκαν μήπως ήταν η ίδια όψη του νομίσματος όταν κάποια άλλα νεοφασιστικά προφίλ παρέμειναν σκανδαλωδώς άθικτα αφού συνομιλούσαν ισότιμα μαζί τους μέσω των μπλογκ τους. Πλέον γι αυτό το λόγο αυτός ο ιδιότυπος πόλεμος δεν έχει συνέχεια σήμερα παρά μόνο που οι «καταγγέλοντες» στράφηκαν τώρα πια να τρώνε τις ίδιες τις σάρκες τους.

Στα όσα θα επιμείνουν αρκετοί να επικαλούνται την «ελευθερία του λόγου» και το «σεβασμό στη δημοκρατία», αυτές τις πιπίλες που τεντώνονται σαν τον Τιραμόλα ανάλογα με την περίσταση, το ουσιαστικό ζήτημα βρίκεται πολύ πιο πέρα. Είναι η γνώση και η άμυνα. Γνώση γιατί είναι δύναμη να γνωρίζεις και να αποδεικνύεις τι κάνει ο άλλος. Και γιατί από τη δημοσιοποιημένη γνώση θα προκύψει ο κατάλληλος αμυντικός μηχανισμός.

Το να κλείνουμε τέτοιου είδους ιστοσελίδες είναι σαν να σβήνει κανείς τα κιτάπια της ιστορίας. Η ιστορία δεν πρέπει να είναι ούτε δεξιά κι ούτε αριστερή, αλλιώς δεν είναι παρά μόνο μια μονομερής επιβεβλημένη άποψη που δεν έχει καμία σχέση με την ηθική, την ακεραιότητα και την ίδια τη δημοκρατία αν το πάμε έτσι.

Γι αυτούς τους λόγους εύχομαι να επιστρέψει το μπλογκ της Χρυσής Αυγής. Γιατί δίνει το κεφαλαιώδες παράδειγμα για την ποιότητα της οργάνωσης που πήρε ένα προσβλητικό ποσοστό του 7%. Όλα τα άλλα «ακτιβιστικά» με καταγγελίες και αβάντες μέσω κάποιων υπόπτως τραβηγμένων δημοσιευμάτων είναι εκ του πονηρού.